کد مطلب:277113 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
ابن کثیر شامی
ابن كثیر شامی (متوفّای سال 774 هجری) در تاریخ معروف خود «البدایة والنهایة» در جلد یازدهم، ذیل حوادث سال 254هجری، فقط از امام دهم حضرت امام علی النقی الهادی (علیه السلام) نام می برد و می گوید: وی پدر حسن بن علی العسكری است. [1] و حتّی از خود «امام حسن عسكری (علیه السلام)» نیز مانند سایر علمای عصر، جداگانه نام نمی برد.
شگفت انگیزتر از گفتارهای بی اساس و افكار بیمارگونه «ابن حزم» و همفكران وی، گفتار علاّمه سمنانی است كه به قول جامی در كتاب «شواهد النبوّة» و قاضی حسین «دیار بكری» در تاریخ «خمیس» می گوید: محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) متولّد شد، و به مقام قطبیّت رسید و سپس وفات یافت!! [2] .
شگفت انگیزتر از گفتار علاّمه سمنانی، سخن حافظ ذهبی در «تاریخ اسلام» است كه می نویسد: محمّد بن الحسن، در سال 258 ـ یا 256 ـ هجری متولّد شد، و دو سال بعد از پدرش زنده بود و بعد معدوم الاثر شد و معلوم نیست چگونه وفات یافت! [3] .
و شگفت انگیزتر از گفتار این دو تن، گفتار «ابن حجر هیثمی مكّی» است. وی با این كه در كتاب «الصواعق المحرقه» در آنجایی كه از ائمه اهل بیت (علیهم السلام) نام می برد، بعد از شرح حال امام حسن عسكری (علیه السلام) می نویسد:
باقی نگذاشت مگر پسرش «ابوالقاسم محمّد الحجّه» و سنّ او هنگام وفات پدرش
[ صفحه 135]
پنج سال بود و در این سنّ، خداوند به او حكمت بخشید، و او «قائم منتظر» نامیده می شود.
با این حال در دنباله سخنان خود در همان كتاب می گوید: گفته شده كه وی در مدینه پنهان شد و از نظرها غایب گردید و معلوم نشد به كجا رفت! [4] .
رسوائی تا كجا؟
رسوایی این گروه به جایی رسیده است كه محدّث بزرگ اهل سنّت «ملاّ علی قاری» كتاب ویژه ای در ردّ آنها نوشته است، و كتابش را «الردّ علی من حكم و قضی بأنّ المهدی الموعود جاء ومضی» [5] نامیده است.
ای كاش این متعصّبان گرفتار و عنودهای لجوج، اندكی می اندیشیدند و لااقل به روایاتی كه درباره مهدی موعود (علیه السلام)، در كتب معتبر اهل سنّت وارد شده و ظهور مهدی موعود منتظر (علیه السلام) را در آخر الزمان دانسته است و نظریات گروهی از مشاهیر دانشمندانشان كه در كتاب های خود از شخص محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) به عنوان حجّت قائم و مهدی نام برده و به وجود مقدّس امام زمان شیعه اعتراف نموده اند، مراجعه می كردند تا این كه در برابر محكمه تاریخ و وجدان های بیدار، و آزاد اندیشان منصف جهان، تا این اندازه سرافكنده و شرمسار و بی حیثیّت نمی شدند.
[ صفحه 139]
شگفت انگیزتر از گفتارهای بی اساس و افكار بیمارگونه «ابن حزم» و همفكران وی، گفتار علاّمه سمنانی است كه به قول جامی در كتاب «شواهد النبوّة» و قاضی حسین «دیار بكری» در تاریخ «خمیس» می گوید: محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) متولّد شد، و به مقام قطبیّت رسید و سپس وفات یافت!! [2] .
شگفت انگیزتر از گفتار علاّمه سمنانی، سخن حافظ ذهبی در «تاریخ اسلام» است كه می نویسد: محمّد بن الحسن، در سال 258 ـ یا 256 ـ هجری متولّد شد، و دو سال بعد از پدرش زنده بود و بعد معدوم الاثر شد و معلوم نیست چگونه وفات یافت! [3] .
و شگفت انگیزتر از گفتار این دو تن، گفتار «ابن حجر هیثمی مكّی» است. وی با این كه در كتاب «الصواعق المحرقه» در آنجایی كه از ائمه اهل بیت (علیهم السلام) نام می برد، بعد از شرح حال امام حسن عسكری (علیه السلام) می نویسد:
باقی نگذاشت مگر پسرش «ابوالقاسم محمّد الحجّه» و سنّ او هنگام وفات پدرش
[ صفحه 135]
پنج سال بود و در این سنّ، خداوند به او حكمت بخشید، و او «قائم منتظر» نامیده می شود.
با این حال در دنباله سخنان خود در همان كتاب می گوید: گفته شده كه وی در مدینه پنهان شد و از نظرها غایب گردید و معلوم نشد به كجا رفت! [4] .
رسوائی تا كجا؟
رسوایی این گروه به جایی رسیده است كه محدّث بزرگ اهل سنّت «ملاّ علی قاری» كتاب ویژه ای در ردّ آنها نوشته است، و كتابش را «الردّ علی من حكم و قضی بأنّ المهدی الموعود جاء ومضی» [5] نامیده است.
ای كاش این متعصّبان گرفتار و عنودهای لجوج، اندكی می اندیشیدند و لااقل به روایاتی كه درباره مهدی موعود (علیه السلام)، در كتب معتبر اهل سنّت وارد شده و ظهور مهدی موعود منتظر (علیه السلام) را در آخر الزمان دانسته است و نظریات گروهی از مشاهیر دانشمندانشان كه در كتاب های خود از شخص محمّد بن الحسن العسكری (علیه السلام) به عنوان حجّت قائم و مهدی نام برده و به وجود مقدّس امام زمان شیعه اعتراف نموده اند، مراجعه می كردند تا این كه در برابر محكمه تاریخ و وجدان های بیدار، و آزاد اندیشان منصف جهان، تا این اندازه سرافكنده و شرمسار و بی حیثیّت نمی شدند.
[ صفحه 139]
[1] البداية و النهاية ج 11 ص 17.
[2] تاريخ الخميس ج 2 ص 289.
[3] تاريخ الاسلام ج 19 ص 113 حوادث 51- 60.
[4] الامام المهدي عند اهل السنة ص 371.
[5] يعني بطلان قول كساني كه گفته اند مهدي موعود آمده و رفته است.